19 May 2006

Τζόρτζ Όργουελ, Η Φάρμα των Ζώων.



Είμαι ένα ζώο.
Μικρό και ανώνυμο. Ασήμαντο, χαμένο στο πλήθος. Δε στέκομαι μπροστά, να μη με δουν. Δε μιλώ δυνατά να μη μ ’ακούσουν.
Ζω στη Φάρμα των Ζώων. Μαζί με άλλα, πολλά ζώα, ασήμαντα σαν εμένα.
Ζω.
Και τρομάζω με τις προσταγές του αφέντη μας, του άκαρδου ανθρώπου.
Να ‘ταν λέει κάποιος δυνατός, να, σαν το γουρούνι , που ξέρει να μιλά.
Να ξεσήκωνε τα ζώα όλα, τα μικρά, τα ασήμαντα, σαν εμένα και να παίρναν στα χέρια τους τη τύχη και τη ζωή τους.
Τι όνειρο κι ΄αυτό!!!
Και να ‘φτιαχνε νόμους και γραφές και όλους ίσους και σημαντικούς να μας έκανε.
Ναι... θ ‘ακολουθούσα το γουρούνι και θα το πίστευα.
Και κείνο; Θα τα έκανε όλα για μας.
Και νέους νόμους και γραφές.
Για το καλό μας. Στ’ όνομα μας.
Και στρατό δικό του θα φτιαχνε γιατί όλοι τους θα το επιβουλεύονταν.
Και πρέπει να προστατευθεί.
Μέχρι και με τους μισητούς ανθρώπους θα μιλούσε.
Για το καλό μας.

Κι έπειτα ένα βράδυ είδα το καθρέπτη μου και τρόμαξα.
Γιατί ‘ναι τρομερό, να είσαι ένα ανώνυμο ζώο μες ΄τη φάρμα, μα είναι δυο φορές ποιο τρομερό να είσαι το γουρούνι...

Και να μη το ξέρεις.

3 comments:

andy dufresne said...

Eίμαι ο ΑΦΕΝΤΗΣ!
Δεν πιστεύω να ετοιμάζετε καμιά επανάσταση εδώ μέσα;


Ένα απ' τα πιο αγαπημένα μου βιβλία, μια από τις καλύτερες αλληγορίες στην ιστορία της λογοτεχνίας.

Προσφέρεται για πολλαπλές αναγνώσεις (όπως και το 1984 βεβαίως, βεβαίως).

George Sou said...

Miss Piggy
Κάθε βοήθεια δεκτή. But… in our native language please.
Βέβαια χωρίς το καθρέπτη, η ιστορία μας δεν υπάρχει. Ναι ;

George Sou said...

andy dufresne said...
Eίμαι ο ΑΦΕΝΤΗΣ!

Η επανάσταση έγινε, ήδη.
Η εξουσία στο λαό.
Ξανά...