08 June 2006

ΦΙΛΙΠ ΝΤΙΚ Ο Αντίστροφος κόσμος.



Ήρθε λοιπόν μια μέρα και ο χρόνος σταμάτησε να τρέχει.
Προς τα μπρος. Αντ'αυτού ξεκίνησε να τρέχει προς τα πίσω.
Ανάποδα.
Τώρα; δε μεγαλώνω, μα μέρα με τη μέρα μικραίνω.
Το παρών δεν είναι η ανησυχία και ο στόχος μου, μα το παρελθόν.
Ψάχνω...
να ξεκάνω ότι έκανα,
να ξεμάθω ότι έμαθα,
να ξεγράψω ότι έγραψα.
Ψάχνω να βρω τη μάνα μου, μα όχι για να με μεγαλώσει, αλλά για να με κρατήσει στη θαλπωρή της έως ότου μικρύνω αρκετά, για να μπορέσει να με ξε - γεννήσει.
Και οι νεκροί ανασταίνονται για να μικρύνουν και να ξε - γεννηθούν.
Και σε αυτό το κόσμο η Βιβλιοθήκη είναι η Αρχή.
Μα όχι για να φυλάει το θησαυρό της γνώσης, όχι.
Σκοπός της είναι να συλλέξει ότι έχει ποτέ γραφεί, ώστε να μπορέσει να το διαγράψει...
Διαγραφείς λέγονται πλέον οι συγγραφείς.
Μα και σε αυτό το ζοφερό κόσμο, η τάξη δεν είναι δεδομένη...
Ανάμεσα στους φιλήσυχους νεκραναστημένους, υπάρχουν και εκείνοι που θα δουν στη ζωή που αναπάντεχα τους ξαναδόθηκε μια ευκαιρία.
Μια ευκαιρία να αλλάξουν τους ίδιους και τους άλλους.
Αυτοί είναι οι εχθροί της Βιβλιοθήκης...
Μα όχι οι δικοί μου.

Θέλεις είπες, να δεις το μέλλον;
Για δες στο παρελθόν...

2 comments:

maika said...

..χμ! διακρίνω μιά απαισιοδοξία ή φταίει που κοπάνησα το κεφάλι μου βγαίνοντας απο την αποθήκη μου,λίγο πριν...
αυτο το προς τα πίσω... μπρ.. το βρίσκω ανατριχιαστικό...
λίγο θάλασσα , καμιά μπυρίτσα??
φτάνει άραγε για να σου φτιάξει η διάθεση?? Εγώ πάντως σου εύχομαι όλα τα καλά!!

George Sou said...

maika: τι να φταίει η αποθήκη σου, για το ξερό μου το κεφάλι. Να... είναι και κάπως μαύρο το βιβλίο, είμαι και εγώ κάπως, συμβαίνουν αυτά. Που θα πάει όμως, το καλοκαίρι ήρθε. Πότε είπαμε το πάρτι...(;)